Nazwa miejscowości należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od imienia założyciela miejscowości polskiego rycerza Sulisława. staropolskie imię Sulisław złożone jest z dwóch członów: Suli- („obiecywać” albo „lepszy, możniejszy”) i -sław („sława”) i oznacza „ten, który cieszy się lepszą sławą od innych”. Niemiecki językoznawca Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Sulislawicz podając jej znaczenie „Dorf des Sulislaw” czyli po polsku „Wieś Sulisława”
We wczesnym średniowieczu znajdowały się tutaj dwie osady, których pozostałością są ślady dwóch grodzisk. Dzisiejsza wieś została założona prawdopodobnie w 2 poł. XIII w., a pierwsza o niej wzmianka pochodzi z Księgi uposażenia biskupstwa wrocławskiego z około 1305 r., gdzie występuje pod nazwą villa Sulislanici sive Czulczlandorf. Miejscowość należała pierwotnie do polskiego rycerza Sulisława, który w miejscu dzisiejszego majątku (zabudowania byłego PGR) posiadał zamek rycerski i zginął w bitwie pod Legnicą.
Wieś do XVI w. była własnością rycerską kilku rodzin śląskich. Po wojnie trzydziestoletniej, która spustoszyła wieś, właścicielami jej były rodziny: von Prittwitz, von Nimptsch, von Netz. Od drugiej połowy XVIII w. aż do lat 30. XX w, właścicielami Sulisławic była rodzina Sauerma. Z 1783 r. mamy pierwszy opis wsi przez F.A. Zimmermanna: „Sulisławice mają kościół ewangelicki, folwark, plebanię i szkołę, młyn wodny i wiatrak, 41 domów i 296 mieszkańców. Wieś należy do Jana Maksymiliana von Sauerna”. W 1845 r. wieś miała 74 domy i 455 mieszkańców, posiadała parafię i szkołę ewangelicką.
Od 1932 r. wieś należy do powiatu ząbkowickiego
Wystawa stała Muzeum to opowieść o grabieży polskich dóbr kultury, przygotowanej w sposób metodyczny i systemowy przez niemieckiego okupanta w okresie 1939-1945. Niemieccy naziści brutalnie przerwali wielowiekową ciągłość polskiej kultury, siejąc niewyobrażalne straty w muzealnej tkance naszej Ojczyzny.